گلوله های آتشین یاشهاب سنگ های ازآسمان بلخاب عبور میکرد

حقایق تلخ وشیرین دربلخاب شماره 3

گلوله های آتشین یاشهاب سنگ های ازآسمان بلخاب عبور میکرد!

شب بود،هواتاریک، ستاره هادرحال چشمک زدن به سوی زمینیان، انگار که پیامی داشتند،  نوزدهم ماه  رمضان بود، شب عبادت و احیاء بود، شبی که ناگهان صدای انفجار مهیب گوش هارا کروخواب هارا پریشان کرده بود، کودکان سربه زیر چادرمادران مانند بچه کبوتران که ازحمله ای عقاب های تیز پرواز بحراسند می لرزیدند . وقتی از اتاق بیرون آمدم، فکرکردم ستاره دنباله دار از فضای بلخاب درحال عبور است وسنگریزه های آتشین درمنطقه فرود می آید، به دلم گفتم خدایا این چه بلای آسمانی بود به سرمردم ما، ازچند نقطه ای منطقه شعله های آتش به طرف آسمان زبانه میکشید، من مات و مبهوت بودم که یک مرتبه متوجه شدم صدای فرشتگان مرگ به گوش میرسید. بالاس پیکرهای مانند سور اسرافیل صدا رابه کوه ها می پیچاند وفرایاد میزدند : پیشرفت کن، فلانی قومندان توازفلان جا پیشرفت کن وفلان قومندان ازکوه لیچ پیشرفت کن،فلانی قومندان ازلب دریا حرکت کن. این سروصداها درغرب منطقه بود، صدای انفجار ها پشت سرهم به گوش میرسید. وکوه هارا به لرزه در می آورد. داستان ازاین قرار بود که دراوائل سال 1367 گروه سازمان نصر باتمام قوای نظامی که داشت بالای منطقه ای پروشان حمله ای نظامی کرده بودند، مدافعان قریه متعلق به پاسداران جهاد بودند به فرماندهی محب علی مجاهد که تعدادشان به سی نفر بیشتر نمیرسید. 

بااین حمله برق آسا اکثرنظامیان جوان به کوه هاوتپه ها سنگر گرفتند، اما قهرمانان این نبرد نابرابر درآن روز سه نفربود 1 حسین علی خان 2 بابه سرور اکبری قومندان این سه نفر جان برکفان ازخود گذشته بودند میخواستند ازمنطقه تاآخرین نفس دفاع کنند، بعد ازکوبیدن منطقه باسلاح های سنگین این بار نوبت به پیاده نظام میرسد، از غرب روستا وارد کارزار شدند سه نفرمدافع درپشت دیوار هاو زیر درختان درکمین می نشینند وهربار که شمشیرشان را فرود می آورند، به سپر جزیره برمی خورند. وچندین مرحله وارد قریه میشوند وبه کمین مردان مسلح برمی خورند وباتعداد مجروح به عقب می روند. دربالای کوه هاوتپه ها درگیری پراکنده وجود داشت.

درپشت جبهه مسئولین بلند پایه ای سازمان منتظر فتح ماوراءالنهر یعنی پروشان بودند، تا این قطعه ای جدا شده ازبهشت را به چنگ بیاورند وفارغ البال درآن جا چند روزی پرسه بزنند، اما نگهبانان لجوج وسرکش این امید آنهارا به یاس تبدیل نمودند، وقتی متوجه شدند نیروی کمکی ازقریه های لرکرد وشاخدار به کمک هم پیمانانش رسیدند ناامیدانه منطقه را ترک نموده به طرف پایگاه نظامیشان نقل مکان کردند، وشب هنگام ازپشته ای هوش به پایین بلخاب رفتند وچند روزی مهمان آیت الله عالمی بلخابی بودند، درآن نبرد نابرابر تعداد دوصد مرد جنگی بلخابی وغیر بلخابی اشتراک داشتند، تجهیزات وامکانات را  آقای سید امیر سجادی گل ورز از حزب اسلامی به رهبری حکمتیار صاحب هدیه گرفته بود وگرنه بلخاب کجا مرمی های مزائل کجابود ،رهبریت این حزب درشمال به عهده ی استاد فرزانه آقای محقق بود درآن جنگ نایب خاص ایشان حاجی مصعب هم حضور داشت، واین جنگ را دوباره بعد ازترور براتعلی خان ازپایین بلخاب ادامه دادند، با قومندانان نام آور محقق ،قومندان یاسین وقومندان قرین ازچارکنت دره صوف افراد نظامی ازیکاولنگ تافتح الفتوح این قطعه ای جداشده ازخاک افغانستان ،حاصل آن جنگ ها کشته شدن ده ها نفر، مصارف گزاف که به دوش مردم فقیر بلخاب بود، هیئت های جمع آوری پول ازولسوالی های غیر بلخابی تعیین میشود تاکسانی واسطه گری نکنند وپول های زیادی از افراد ملکی جمع آوری نمودند درجمع آوری پول بین نصروسپاه فرق نمیگذاشتند هرکسی میگفتند نداریم دوبرابر ازآنها پول میگرفتند یابندی وزندان میکردند واین درسی شد که آقایان بلخابی راه مصالحه را درپیش گرفتند. 

قابل ذکراینکه صرف به خاطر اطلاع نسل جوان این پست راگذاشتم بنده نه خواهان قدرت هستم ونه ثروت و نه تخریب افراد وبزرگان را درنظردارم برگ ازتاریخ بلخاب را ورق میزنیم. منتظر نقدهای سازنده ی شماجوانان بلخابی هستم

سروری بلخای